کتاب فرزانگی در عصر تفرقه اثر الیف شافاک

کتاب فرزانگی در عصر تفرقه اثر الیف شافاک:

کتاب فرزانگی در عصر تفرقه اثری از الیف شافاک، نویسنده محبوب ترک است که در ایران با کتاب ملت عشق شناخته و مشهور شد. این کتاب به انسان‌ها کمک می‌کند تا با درک روابط جهان و همچنین به کارگیری چندین عنصر ارزشمند، ایمان به آینده‌ای روشن را از دست ندهند.

این اثر کم‌حجم به عنوان کتاب برتر سال ۲۰۲۰ و یکی از آثار منتخب جایزه بوکر اعلام شده است. این کتاب را با ترجمه پگاه فرهنگ مهر می‌خوانید.

درباره کتاب فرزانگی در عصر تفرقه:

الیف شافاک که در ایران با کتاب ملت عشق شناخته و مشهور شد در فرزانگی در عصر تفرقه به سراغ موضوعی رفته است که ذهن تمام افراد دغدغه‌مند را به خود مشغول کرده است. ما در دنیایی زندگی می‌کنیم که بسیار مضطرب است. به نظر می‌رسد نظم قدیم جهانی در حال فروپاشی و تغییر است و نظم جدیدی در حال شکل گرفتن. همین موضوع سبب شده تا ما در اطرفمان چیزهای عجیبی را به چشم ببینیم و یا خود تجربه کنیم: بی‌عدالتی، درد و بحران‌های پی در پی که در هر لحظه رخ می‌دهند.

سوال اینجاست که در چنین وضعیتی، با تماشای جهان در چنین حالتی، با احساساتی که ممکن است تجربه کنیم و از اندوه و غم عمیق ما ناشی می‌شود، چگونه باید چراغ ایمان به آینده و امیدواری را همچنان در دل و ذهنمان روشن نگاه داریم؟ الیف شافاک در کتاب فرزانگی در عصر تفرقه به این سوال پاسخ می‌دهد:

او ما را به خوش بینی آگاهانه دعوت می‌کند. ما می‌توانیم با کمک گرفتن از خاطرات خود، قصه‌ها و قدرتی که از آن به دست می‌آوریم، به انسان‌های دیگر نزدیک شویم. در اصل امیدواری و ایمان به آینده و همچنین رسیدن به آینده‌ای بهتر در گرو فراموش نکردن چند عنصر مهم است. عناصری مانند: خرد، تفکر و آگاهی، مهربانی و با هم بودن.

کتاب فرزانگی در عصر تفرقه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم:

تمام علاقه‌مندان به مطالعات جامعه شناسی از خواندن کتاب فرزانگی در عصر تفرقه لذت می‌برند. اگر دوست دارید کتابی بخوانید که ذهنتان را نسبت به دنیای کنونی ما و آینده آن روشن کند این اثر انتخاب خوبی برای شما است.

کمی درباره الیف شافاک:

الیف شافاک (شفق) در ۲۵ اکتبر ۱۹۷۱ در فرانسه از پدر و مادری ترک زاده شد. در پی جدایی والدینش همراه مادرش به ترکیه برگشت و مشغول به تحصیل در رشته‌ روابط بین‌الملل در دانشگاه فنی خاورمیانه در آنکارا شد. او لیسانس و فوق لیسانس مطالعات زنان و دکتری علوم سیاسی گرفت. همزمان با تکمیل تحصیلاتش کتاب‌هایش را نیز منتشر می‌کرد. الیف شافاک در سال ۱۹۹۸ با رمان «پنهان» برنده جایزه «رومی»، که به بهترین اثر ادبیات عرفانی ترکیه تعلق می‌گیرد، شد.

او نشان شوالیه را که از مدال‌های فرهنگی کشور فرانسه است دریافت کرده. نام شافاک بارها به فهرست نهایی و اولیه جوایز جهانی مانند جایزه ادبیات داستانی زنان «اورنج» (بیلیز)، جایزه دستاوردهای زنان آسیایی، جایزه مهم «ایمپک دوبلین»، ادبیات داستانی مستقل بریتانیا، جایزه بین‌المللی روزنامه‌نگاری و … راه پیدا کرده ‌است. کتاب‌های او مانند «ملت عشق» و «سه دختر حوا» در ایران هم خوانندگان بسیاری دارد.

در بخشی از کتاب فرزانگی در عصر تفرقه می خوانیم:

در جهانی که هر روز در حال تغییر است و هیچ چیز قابل پیش‌بینی نیست، باور دارم نداشتن احساس خوب، کاملاً طبیعی ا‌ست. عیبی ندارد اگر حال‌مان خوب نباشد. حقیقت این است که اگر گاهی غرق بلاتکلیفی و نگرانی و خستگی و التهاب نشوید، شاید واقعاً نمی‌دانید در دنیا چه خبر است. ما دلایلی حقیقی برای دلسرد‌شدن داریم. زمانی که هیچ چیز دیگر به‌ نظرمان استوار و مستحکم نمی‌رسد، ضروری ا‌ست ماهیت متنوع و متغیر احساسات خود را تصدیق کنیم، اما تصدیق جنبه‌ تیره‌ احساسات تنها شروع راه است.

نباید کار را همان‌جا خاتمه دهیم.

پس اگر چالش اولمان این باشد که به خود اجازه دهیم هرگونه آشفتگی ذهنی را صادقانه و بی‌پرده تجربه کنیم، و احساسات منفی را در زندگی خود به رسمیت بشناسیم، مرحله‌ بعدی تصمیم‌گیری در این مورد است که با این شناخت چه کنیم و چطور آن‌ را به چیزی سازنده و سلامت‎بخش تبدیل کنیم؟

هرطور که نگاه کنید، در لحظه سرنوشت‌سازی قرار داریم. در نقطه‌ای مرزی. فاصله‌ای گیج‌کننده میان پایانی به‌ تأخیر افتاده و شروعی ناشناخته. آنتونیو گرامشی، روشنفکرِ ایتالیایی و متفکر سیاسی که توسط موسولینی دستگیر شد، در سلولِ زندان خود نوشت: «بحران ایجادشده دقیقاً حاکی از این واقعیت است که سنت قدیم دارد می‌میرد و سنت جدید نمی‌تواند متولد شود؛ در این دوران بلاتکلیفی، انواع مختلفی از علائم مرض ظاهر می‌شوند.»

«مرض» در معنایی که گرامشی به کار برده، به معنای «ارتباط بیماری» است؛ و ما نیز شاهد بیمارشدن خود به سبب عدم اطمینانی هستیم که ما را فراگرفته است. در میانه و درمانده، نه قادریم نظم قدیمی را که ما را ناراحت می‌کرد رها کنیم، نه می‌توانیم جهانی جدید با توسل به درس‌هایی که آموختیم، بسازیم. از اضطراب خسته‌ایم، مملو از خشمیم؛ ذهن‌ها و دفاعیات‌مان غالباً در هم شکسته‌اند.