کتاب سقیفه اثر علامه سید مرتضی عسکری (قدس سره)

کتاب سقیفه علامه عسکری قدس سره:

سقیفه مشهور در تاریخ، محل اجتماع قبیله خزرج از انصار در مدینه بوده است و رئیس ایشان سعد بن عُباده بوده که برای بیعت با او پس از وفات پیامبر در آن محل اجتماع کرده بودند؛ در حالی که جسد مبارک پیامبر (ص) بین خاندانش بود و مشغول غسل دادن جسد مطهر آن حضرت بودند. چون خبر اجتماع سقیفه به گروه پیرو ابوبکر و عمر رسید ایشان نیز با سرعت به اجتماع سقیفه ملحق شدند.

آثار اجتماع سقیفه

در اثر اجتماع در آن سقیفه شریعت اسلام پس از پیامبر اکرم (ص) دگرگون شد!

در اثر سقیفه تاریخ اسلام دگرگون شد.

در اثر سقیفه به در خانه فاطمه زهرا(س) آتش بردند و شد آنچه شد.

در اثر سقیفه شمشیر ابن ملجم بر فرق امیر المومین علی (ع) فرود آمد.

در اثر سقیفه امام حسن (ع) با زهر شهید شد.

در اثر سقیفه حضرت امام حسین (ع) شهید شد! و زینب (س) و دیگر دختران پیامبر(ص) اسیر شدند!

در اثر آن سقیفه مسیر تاریخ بشریت دگرگون شد.

آثر سقیفه از آن روز تا کنون وتاظهور حضرت مهدی موعود (عج) ادامه دارد!!

کتاب «سقیفه» در فصلهای زیر نگاشته شده است:

فصل اول- پی ریزی سقیفه در زمان حیات پیامبر اکرم

فصل دوم- چگونگی بر پایی سقیفه

فصل سوم- نظر و داوری صحابه پیامبر درباره بیعت با ابوبکر

فصل چهارم- نحوه برخورد دستگاه خلافت با مخالفان خارج از مدینه

فصل پنجم- نحوه برخورد دستگاه خلافت با مخالفان داخل مدینه

فصل ششم- جنگ اقتصادی با اهل بیت

فصل هفتم- حضرت زهرا در بستر بیماری

فصل هشتم- وضع سرزمین های اسلامی و عملکرد ائمه

فصل نهم- وصیت ابوبکر و خلافت عمر

فصل دهم- وضع حکومت در زمان عمر

فصل یازدهم- دوران خلافت عثمان

فصل دوازدهم- قیام مردم بر علیه عثمان و نقش علی در اصلاح بین دو طرف

خطبه حضرت امیرالمومنین علی، معروف به شقشقیه

وقعه حره

□■□■□■□■

درباره علامه سید مرتضی عسکری، نویسنده کتاب سقیفه:

علامه سید مرتضی عسکری در بهار سال 1293 ش، در سامرا، در خاندانی از اهل علم و دانش‌پرور، متولد شد. پدر و مادر ایشان، هر دو از خانواده‌های ایرانی ساکن سامرا بودند. پدر بزرگوار ایشان، آیت الله سید محمد حسینی کوچک ساوجی، معروف به شیخ الإسلام، فرزند آیت الله سید اسماعیل شیخ الإسلام بود. جدّ مادری ایشان نیز خاتمة المحدّثین، آیت الله میرزا محمد تهرانی، معروف به شریف عسکری بود.
 سید مرتضی، در خردسالی پدر خود را از دست داد و تحت تربیت جدّ بزرگوارش میرزا محمد شریف عسکری قرار گرفت. او از ده سالگی به حوزه علمیه سامرا وارد شد و مقدمات و بخش‌هایی از سطوح را در همان شهر گذراند. در دوران جوانی به سال 1310 ش، در عصر مرجعیت آیت الله العظمی حائری، به سرزمین مادری خود مهاجرت نمود و در حوزه علمیه قم، به ادامه تحصیل پرداخت. او در محضر بزرگانی همچون: آیت الله شیخ محمدحسین شریعتمدار ساوجی، آیت الله سید شهاب الدین مرعشی نجفی، آیت الله میرزا مهدی پایین‌شهری و همچنین حضرت امام خمینی( قدّس سرّه) بهره‌ها برد. پس از چهار سال اقامت در قم، دوباره به عراق بازگشت و دروس خارج فقه و اصول را نزد اساتید بزرگ آن روزگار حوزه سامرا، از جمله: آیت الله آقامیرزا حبیب الله اشتهاردی و آیت‌الله سید محمدرضا مدرّس شوشتری فرا گرفت.
 در حدود بیست سالگی، نخستین حرکت اجتماعی خود را با تأسیس مدرسه‌ای کوچک در سامرا شروع کرد. این کار در سال 1363 ق، با راه‌اندازی مدرسه ابتدایی، در شهر کاظمین ادامه یافت. این مدارس بعدها به شهرهای: بصره، دیوانیه، حلّه و نعمانیه گسترش پیدا کردند که در آن‌ها، در مقاطع مختلف: مهد کودک، دبستان، دبیرستان( دخترانه و پسرانه)، و نیز در مراکزی برای تعلیم و تربیت بزرگسالان، به جذب دانش‌آموز اقدام می‌شد؛ به طوری که در مدارس تحت نظر ایشان، تا 7000 نفر تحصیل می‌کردند.
 در سال 1384 ق، با تأسیس« کلیة اصول الدین» بغداد، فعالیت‌های آموزشی علامه عسکری وارد مرحله جدیدی شد که متأسفانه با روی کار آمدن حزب بعث و تعطیل شدن تمامی مؤسسات آموزشی و پژوهشىِ زیر نظر ایشان، این فعالیت‌ها متوقف ماند. شایان ذکر است، تا هنگام فعالیت کلیة اصول الدین( دانشگاه اصول الدین) در عراق، دو دوره دانشجو از آن فارغ التحصیل شدند که بیشتر آنان امروزه سكّان‌دار امور سیاسی و اجتماعی عراق هستند. متأسفانه، این مجموعه بزرگ و بسیار مؤثر تا زمانی که او، در سال 1389 ق( 1349 ش)، از عراق هجرت کرده، به لبنان و بعد به ایران آمد، برپا بود؛ اما در سال 1389 ق به دست دولت بعثی عراق نابود شد.
 یکی دیگر از حرکات اجتماعی بزرگ علامه، مبارزات سیاسی گسترده‌ای بود که از عصر دولت پادشاهی عراق تا عصر حزب بعث برای احقاق حقوق شیعیان عراق انجام داد. او در این دوران، در رأس روحانیان مبارز عراق بود که شهدای بزرگی چون: آیت الله سید محمدباقر صدر، سید مهدی حکیم و سید محمدباقر حکیم در شمار این‌گونه از علما قرار داشتند. در نهایت، علامه به موجب روبه‌رو شدن با خطر اعدام، عراق را ترک نمود.
 از دیگر کارهای اجتماعی او، تأسیس صندوق خیریه‌ای به نام« الرعایة الإسلامیه» بود که این مجموعه، کاری شبیه به کمیته امداد امام خمینی( قدّس سرّه) در ایران به شمار می‌رفت. علامه عسگری، همچنین دو درمانگاه در بغداد افتتاح کرد و سپس شروع به ایجاد یک بیمارستان بزرگ به نام امام حسین( علیه السلام) در بغداد نمود که با خارج شدن ایشان از عراق نیمه‌تمام ماند. از بزرگ‌ترین کارهای علامه، انجام تحقیقات نوینی است که شهرت ایشان، بیشتر مرهون همین پژوهش‌ها می‌باشد. این تحقیقات کارهای نو و روش‌های نوینی در پژوهش‌های اسلامی پدید آورد و در واقع، راه نوینی در تبیین اسلام شیعی و دفاع از آن بود.
 اولین نمونه از این‌گونه تحقیقات، در سال 1375 ق، به نام« عبدالله‌بن‌سبا و اساطیر أخری» منتشر شد که در عالم اسلام شهرت یافته، تأثیرگذار گشت تا جایی که در مجله« الأزهر»، دو مقاله و نقد در مورد آن نوشته شد. این کتاب تا 2 جلد ادامه یافت. بعد از آن« خمسون ومئة صحابی مُختلَق( یکصد و پنجاه صحابی ساختگی)» در سه جلد،« معالم المدرستین» در 3 جلد،« القران الکریم و روایات المدرستین» در 3 جلد و نیز مجموعه بزرگی از رساله‌های کوچک به نام« بر گستره کتاب و سنت»، بخشی از تالیفات ایشان می‌باشد. این کتاب‌ها به زبان‌های: فارسی، انگلیسی، ترکی و اردو، و بخشی از آن‌ها به زبان‌های: ایتالیایی، روسی و ... ترجمه و منشر شده‌اند.
 علامه بیش از سی و پنج سال قبل به ایران آمد و از همان ابتدا به ادامه راهی که در عراق آغاز کرده بود، پرداخت؛ تبلیغ و ترویج معارف اسلامی و تحقیق در آن، خدمت به محرومان، اقامه نماز جماعت و بعدها، تأسیس مراکز علمی همچون دانشکده علوم اسلامی را وجهه همّت خویش قرار داد. امروزه، دانشکده اصول الدین که سال‌ها از تأسیس آن می‌گذرد، در شهرهای: قم، دزفول و تهران، در مقاطع: کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکترا دایر می‌باشد که مسئولیت پرورش محقق را بر عهده گرفته است. علامه عسکری، ریاست دانشکده اصول‌الدین را که خود بنیانگذار آن بود، بر عهده داشت.
 بحث‌های علمی و مناظرات ایشان با دانشمندان مذاهب و ادیان گوناگون جهان، بسیار روشنگرانه و منحصربه‌فرد است که بسیاری از آن‌ها به صورت کتاب انتشار یافته‌اند.
 بزرگداشت علامه عسکری در سومین اجلاس مجمع جهانی اهل بیت( علیهم السلام)، در تابستان سال 1382 ش در تهران برگزار شد. همچنین ایشان در سومین همایش چهره‌های ماندگار، در مهرماه سال 82، به عنوان یکی از نخبگان فرهیخته و برجسته علمی- فرهنگی معرفی شد.

گزیده فعالیت‌ها و آثار علمی علامه عسکری‌:
الف- تألیفات عربی، مشتمل بر:
1. مئة وخمسون صحابی مُختلَق( عنوان ترجمه فارسی: یکصد و پنجاه صحابی ساختگی) در سه جلد؛ 2. عبدالله‌بن‌سبا وأساطیر أخری( عنوان ترجمه فارسی: عبدالله‌بن‌سبا و دیگر افسانه‌های تاریخی) در دو جلد؛ 3. أحادیث امّ المومنین‌عائشة( عنوان ترجمه فارسی: نقش عایشه در تاریخ اسلام)؛ 4. معالم المَدرستَین( عنوان ترجمه فارسی: ترجمه معالم المدرستین) در سه جلد؛ 5. القرآن الکریم وروایات المدرستین در سه جلد؛ 6. عقائد الإسلام من القرآن الکریم( عنوان ترجمه فارسی: عقاید اسلام در قرآن) در سه جلد؛ 7. قیام الأئمّة بإحیاء الدین، در چهارده جلد؛ 8. دور الأئمّة فی إحیاء السنّة؛ 9. مقدّمة مرآة العقول فی شرح أخبار آل الرسول، در دو جلد؛ 10. مقدمه برای کتاب سیری در صحیحین؛ 11. مع أبی‌الفتوح التلیدی فی کتابه:« الأنوار الباهرة»؛ 12. مع الدکتور الوردی فی کتابه:« وعّاظ السلاطین»؛ 13. آراء و أصداء حول‌عبدالله‌بن‌سبا وروایات‌سیف‌فی‌الصح؛ 14. طبّ الرضا( علیه السلام) و طبّ الصادق( علیه السلام)؛ 15. مصطلحات إسلامیه؛ 16. افترائات واکاذیب فی کتاب الله ثم للتّاریخ؛ 17. سیرة المعصومین الاربعة عشر وامّ المؤمنین خدیجه؛ 18. الأمراض الإجتماعیة وعلاجها؛ 19. الأسطورة السبئیة؛ 20. مصطلحات قرآنیة؛ 21. خلفاء المدرستین؛ 22. علی مائدة الکتاب والسنّه، در 17 جلد؛ 23. السجدة علی التربة؛ 24. البکاء علی الميّت؛ 25. زیارة قبور أنبیاء وأئمّة والصلحاء؛ 26. التوسّل بالنبی( صلی الله علیه وآله وسلم) والتبرّک بآثاره؛ 27. الصلوات علی محمد( صلی الله علیه وآله)؛ 28. یکون لهذه الأمّة اثنا عشر قيّما؛ 29. عدالة الصحابة؛ 30. عصمة الأنبیاء؛ 31. البناء علی قبور الأنبیاء و الأولیاء؛ 32. الشفاعة؛ 33. البَداء؛ 34. الجبر والتفویض والقضاء والقَدَر؛ 35. صلاة أبی‌بکر؛ 36. المتعة أو الزواج الموقّت؛ 37. شیعة اهل البیت( علیهم السلام)؛ 38. حدیث الکساء من طُرق الفریقین( عنوان ترجمه فارسی: حدیث کساء در کتب‌معتبر مکتب)؛ 39. خلفا و مکتب‌أهل‌بیت‌و روایات‌صلوات‌بر محمد و آل‌محمد( صلی الله علیه وآله وسلم)؛ 40. تعلیم‌الصلاة؛ 41. منتخب الأدعیة.
ب- تألیفات فارسی، شامل:
1. ادیان آسمانی و مسأله تحریف؛ 2. نقش أئمه در احیای دین، در شانزده جلد؛ 3. بر گستره کتاب و سنّت، در 17 جلد؛ 4. سقیفه؛ 5. ولایت علی در قرآن و سنت؛ 6. تاریخ سرگذشت حدیث؛ 7. در راه وحدت؛ 8. آخرین‌نماز پیامبر( ترجمه صلاة ابی‌بکر).
اندیشه‌های علامه عسکری‌:
با دقت نظر در آثار علامه عسکری می‌توان اندیشه‌های ایشان را در محورهای ذیل مورد بررسی قرار داد:
 1. اثبات یگانگی سنت أئمه( علیهم السلام) با سنت پیامبر اکرم( صلی الله علیه وآله وسلم)، یا به تعبیر دیگر: نبوی بودن همه احادیث أئمه اثنا عشر( علیهم السلام)؛ 2. کشف و اثبات افسانه بودن داستان عبدالله‌بن‌سبا و بررسی یاوه‌سرایی‌های سیف‌بن‌عمر؛ 3. تحقیق پیرامون ویژگی‌های دو مکتب امامت و خلافت؛ 4. طرح و ابداع مسأله« وحی قرآنی و وحی بیانی».
 این طرح، مشکل‌گشای بسیاری از شبهات در موضوع تحریف قرآن بوده است.
مناظرات علامه عسکری‌:
در اینجا ما فقط به ذکر برخی از مناظرات ایشان اشاره می‌کنیم. برای آشنایی بیشتر می‌توانید به کتاب« مرزدار مکتب اهل بیت( علیه السلام)»، تألیف« محمدباقر ادیبی لاریجانی» رجوع نمایید. این مناظرات عبارت‌اند از:
 1. مناظره با بن‌باز، مفتی بزرگ عربستان در مکه؛ 2. مناظره با دانشمند بزرگ اهل سنت ابو العلی مودودی؛ 3. مباحثه با خطیب رقه؛ 4. مباحثه با مبشر و مبلغ مسیحی در بغداد؛ 5. مناظره با یک نفر از روسیه؛ 6. مناظره با علمای یهود؛ 7. مناظره با بزرگان و علمای اهل سنت از کشورهای مختلف.
 البته از نام بردن آن‌ها به دلایلی که خودشان مطرح می‌کردند، خودداری میشود.

ارتحال علامه عسکری( قدّس سرّه):
در نهایت، آن اندیشمند فرزانه و محقق بزرگوار، پس از قریب به یک قرن زندگىِ با برکت، و تلاش در اعتلای مکتب اهل بیت( علیهم السلام) و خدمتگزاری در این راه، در شامگاه 25 شهریورماه 1386، مطابق با چهارم رمضان المبارک 1428، دعوت حق را لبیک گفت و در قم، در جوار حرم کریمه اهل بیت، حضرت معصومه( سلام الله علیها) به خاک سپرده شد.