کتاب اهل بیتی ها: تحقق خانواده ولایی با مجالس حسینی

کتاب اهل بیتی ها: تحقق خانواده ولایی با مجالس حسینی:

«اهل بیتی ها» اثری تدوین شده از مجموعه سخنرانی های حجت الاسلام «محمد رضا عابدینی» است که در پاسخ به درخواست مقام معظم رهبری (دام عزه) از جامعه مداحان وسخنوران مجالس حسینی به ثمر نشسته است. ایشان در هشداری به جامعه مداحان تذکر داده بودند که دشمن در کمین نظام خانواده نشسته و شما مبارزه با این ها را جزء برنامه های خود قرار دهید.

کتاب با هدف تحقق خانواده ولایی، با تکیه بر مجالس حسینی در سه گفتار تدوین گشته است. گفتار اول سعی در تعریف و ماهیت خانواده دارد و مراتب خانواده را تشریح می کند. برای این کار مباحثی چون جایگاه زوجیت و ارزش آن در نظام هستی مورد بررسی قرار گرفته و به  فلسفه و فضیلت ازدواج به عنوان کانون اولیه خانواده پرداخته می شود. در این بخش خانواده تنها راه مسیر سعادت انسانی تشخیص داده می شود. بخش مهم دیگر این گفتار حقیقت خانواده و مراتب رَحِم است که اولویت ارحام در آن یادآوری می شود و اهمیت ارتباط با ارحام به عنوان یکی از شاهراهای حفظ خانواده به حساب می آید. پیوندها و گسست های خانوادگی موضوع مهم دیگری است که به صورت دقیق و موشکافانه در گفتار دوم کتاب مورد تشریح و ارزیابی قرار می گیرد. این فصل با تأکید بیشتری موضوع صلۀ ارحام را بیان کرده و پیوندها و گسست ها را در چارچوب آن بحث می کند. زیر موضوعاتی مانند سنخیت محبت والدین با محبت الهی، تأثیر والدین در نسل و ذریه، آثار صله رحم در زندگی، آثار صله رحم در حیات جامعه، قطع رحم و… را نیز در این بخش می توانیم مطالعه کنیم.

آخرین بخش و گفتار کتاب، به الگوی توسعه یک خانواده ولایی می پردازد. در این الگو به اهمیت مسئله فرزند آوری و توسعه خانواده تأکید شده و نقش روابط الهی در مسیر تشکیل خانواده یک نقش ایده آل به حساب می آید. مهم ترین قسمت این گفتار  بحث هیئت به عنوان نقطه تلاقی  رحم طینی و رحم دینی است. عناصر موجود در کربلا نمونه های زیبایی هستند که نقش خانواده را در آن می بینیم و نویسنده الگوهایی جالبی را در این قسمت به مخاطب معرفی می کند. مباحث دیگری را که می توان در این بخش شاهد باشیم موضوعاتی نظیر: آثار و برکات هیئت های خانوادگی،  نقش بانوان در هیئت و ظرفیت محبت در هیئت است.

«… در این نیم ساعت، تقریباً خمس مطالعات خود را برای شما گفتم. حالا شما  من را دعا کنید! من خدمت گزار شما هستم. خدمت گزاری که در خانه شما باشد، ظرف شما را بشوید، غذا برای شما تهیه کند و آن حیات مُلکی شما را تهیه می کند، او هم سزاوار  دعاست؛ اما من می روم از مشکات نبوت این طلاها و بالاتر از طلا را  برای شما می آورم و عرض می کنم و به توفیق پروردگار دل های شما را اشراب می کنم و …. آیا من سزاوار نیستم که مورد دعای شما باشم؟»